«…Για αυτό είμαστε όλοι εδώ σήμερα και άλλοι πολύ περισσότεροι. Για να ακούσουμε το σάλπισμα του αγωνιστικού προσκλητηρίου. Στο προσκλητήριο αυτό σας καλώ όλους να τρέξουμε μαζί. Είμαι αποφασισμένος να δώσω μία μεγάλη μάχη για την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ. Έναν αγώνα για το σήμερα και το αύριο, που έχει αξία μόνο αν είμαστε όλοι μαζί. Είμαστε έτοιμοι για τις επόμενες εκλογές! Είμαστε έτοιμοι για τη μεγάλη αλλαγή, που αυτή τη φορά έχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη ο τόπος μας! Περάσαμε πολλή έρημο. Τώρα είναι η ώρα της τελικής μάχης με το παρελθόν, με τη συντήρηση και με τη φαυλότητα. Τώρα θα είμαστε όλοι μαζί. Και θα νικήσουμε!»
Με τα λόγια αυτά ο Θωμάς Παπαλιάγκας ανακοίνωσε την κατάθεση της υποψηφιότητάς του στις ερχόμενες Βουλευτικές εκλογές, με το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε, παρουσία πλήθους κόσμου στο Divani Hotel, το βράδυ της Παρασκευής.
Μιας εκδήλωσης που ανέδειξε τα σημερινά μεγάλα ζητούμενα της ελληνικής κοινωνίας, ανίχνευσε σκέψεις και προτάσεις μιας προοδευτικής αλλαγής στον τόπο και υπογράμμισε την αναγκαιότητα της επανάκτησης από το ΠΑΣΟΚ του πρωταγωνιστικού ρόλου στα πολιτικά πράγματα.
«Μπροστά μας βρίσκεται μια αφυπνιστική πρόκληση για όλους. Κανένας, μα κανένας, είτε Έθνος, είτε πολιτικός και κοινωνικός σχηματισμός, είτε απλός άνθρωπος ΔΕΝ μπορεί να μεταθέσει την πρόκληση αυτή όσο και την ευθύνη του. Μπροστά στην πρόκληση αυτή δεν μπορούμε ούτε να εθελοτυφλούμε, ούτε να αφεθούμε στην τύχη. Την απάντηση ΠΡΕΠΕΙ εμείς να τη διαμορφώσουμε.
Η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ανιχνευτεί μέσα από την αναγέννηση στη σκέψη και τις ιδέες, τη σύνθεση της στρατηγικής, τις προτεραιότητες και τα πρόσωπα, τις πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις του κινήματος με τους πολίτες και την επανασύνδεση του με τις λαϊκές δυνάμεις. Μια αναγέννηση στα χαρακτηριστικά, τη φυσιογνωμία και τη δημοκρατία της οργάνωσης, στις αξίες και τις ευαισθησίες, στο ήθος και το ύφος όλων ανεξαιρέτως. Μια αναγέννηση που θα προκαλεί αλλά και θα κατοχυρώνει μια επιθυμητή και αναγκαία υπέρβαση, που δεν θα αρνείται αλλά θα εμπλουτίζει, θα κλιμακώνει και θα ανατροφοδοτεί την πορεία μας» σημείωσε ο κ. Παπαλιάγκας.
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Παπαλιάγκας σημείωσε πως «Ζούμε την εποχή όπου οι έννοιες αποκτούν άλλη σημασία:
Το Επιτελικό Κράτος ταυτίζεται με ένα προσωποκεντρικό σύστημα διαχείρισης της εξουσίας, στο οποίο ο Πρωθυπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη διαχείρισης κρίσιμων δομών του κράτους αλλά την απαρνείται προκειμένου να μη χρεωθεί το πολιτικό κόστος των επιλογών του.
Η Ελευθεροτυπία ταυτίζεται με ένα ισχυρό σύστημα ελέγχου των ΜΜΕ, με επιχειρήσεις στο χώρο αυτό που χρηματοδοτούνται από την κεντρική εξουσία με αδιαφανείς διαδικασίες και μικροπολιτικά κριτήρια προκειμένου να είναι τα λεγόμενα ή τα γραφόμενά τους πάντοτε αρεστά στον χρηματοδότη τους, δηλ. στην εξουσία.
Η Ανάπτυξη ταυτίζεται με τα υπερκέρδη λίγων και μόνο επιχειρήσεων που η βασική τους προϋπόθεση είναι να έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», την ίδια στιγμή που η ραχοκοκαλιά της οικονομίας συντρίβεται κάτω από τα βάρη της οικονομικής κρίσης, που ενέτεινε η πανδημία και ολοκλήρωσε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Η Ισονομία ταυτίζεται με την στήριξη συγκεκριμένων συμφερόντων που είναι αρεστά στην εξουσία.
Η Κοινωνική Δικαιοσύνη αγνοείται και στη θέση της εμφανίζεται μια θλιβερή επιδοματική πολιτική που αναδιανέμει ελάχιστο μέρος των χρημάτων των ίδιων των πολιτών, που απορροφούν οι αυξήσεις των βασικών προϊόντων, των καυσίμων, των πάντων…
Η Δημοκρατία παραφράζεται σε τηλεφωνικές παρακολουθήσεις πολιτικών, σε ανισορροπία προβολής απόψεων, σε αποκλεισμούς αντίθετων πολιτικών προτάσεων.
Είναι προφανές και αυτονόητο ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να εκφράσει αυτόν τον χώρο και κανέναν προοδευτικό πολίτη. Κανέναν Δημοκράτη.
Και είναι μια κατάσταση που πρέπει να αλλάξει, να ανατραπεί…»
Και συμπλήρωσε:
«Το ΠΑΣΟΚ έχει μια ιστορία στον προοδευτικό πολιτικό χάρτη της χώρας .
Η ιστορική του διαδρομή ήταν ταυτόσημη με την προοδευτική πρόταση για την πορεία της χώρας και της κοινωνίας. Τα κόμματα άλλωστε μπορεί να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα της ιστορίας, μπορεί να προσαρμόζονται στις εξελίξεις αλλά δεν αλλάζουν τη βασική τους τουλάχιστον κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε το αντι – δεξιό μέτωπο, όχι σαν μορφή ενός μετωπικού σχήματος αντιπαράθεσης, αλλά σαν τον αντίπαλο μιας πολιτικής συντηρητικής πρότασης. Υπήρχε η πρόταση της Δεξιάς (Συντήρησης) και η πρόταση του ΠΑΣΟΚ σαν μια εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης του τόπου. Απέναντι στη λιτότητα για τους πολλούς, στη συγκέντρωση εξουσιών, στην αποθέωση των νόμων της αγοράς, στις λογικές της ιδιωτικοποίησης των πάντων, στην τακτική των διαπλεκόμενων συμφερόντων, το ΠΑΣΟΚ αντέταξε τη δική του λογική με το να φέρει στο προσκήνιο τις δυναστευόμενες κοινωνικές δυνάμεις, τους θεσμούς της Δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής, την εξασφάλιση δημόσιας υγείας και παιδείας για τους πολίτες της χώρας, την αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης σε ότι αφορά τη δυνατότητα διαβίωσης των πολλών, την καλυτέρευση του επιπέδου ζωής, τις ανθρώπινες συντάξεις…
Όχι χωρίς λάθη και υπερβολές. Η χώρα άλλαξε με το ΠΑΣΟΚ, έκανε βήματα μπροστά. Δεν έμεινε στάσιμη όπως μένει τώρα, ούτε γύρισε πίσω όπως έγινε την περίοδο των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Η χώρα έχει ανάγκη το ΠΑΣΟΚ. Όχι γιατί έτσι μας βολεύει ή έτσι μας αρέσει. Αλλά γιατί η ανισορροπία ενός πολιτικού συστήματος μετατοπισμένου μονόπαντα στη συντήρηση δεν μπορεί παρά να παράγει πολιτικές που βρίσκονται απέναντι στην κοινωνία., όχι γιατί δεν «δίνει» αλλά γιατί παίρνει και συνεχίζει να παίρνει μόνο από τους συνήθεις ύποπτους…»
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος Δ.Σ. και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας to the point AE, συγγραφέας και ενεργό μέλος του φοιτητικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του ’80 κ. Δημήτρης Κατσαντώνης τόνισε:
«…‘Η οικονομική κρίση άλλαξε πολλά στη χώρα , αλλά όχι το πολιτικό σύστημα. Η μεταβολή των κομματικών- εκλογικών συσχετισμών δε σημαίνει , σε καμία περίπτωση , μεταβολή στο πολιτικό σύστημα. Κι όμως: Από εκεί θα έπρεπε να ξεκινήσουμε. Επειδή οι αδυναμίες του πολιτικού συστήματος μετατρέπονται πολλαπλασιαστικά σε αδυναμίες της κοινωνίας.
Παρά τις ραγδαίες οικονομικές, οικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές , εμείς ακόμα πορευόμαστε με την αρχιτεκτονική του πολιτικού μας συστήματος κολλημένη στην προ 40ετίας πραγματικότητα. Ήρθε η στιγμή να επανεξετάσουμε κριτικά τη μεταπολιτευτική Πολιτεία και να προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές:
– Εξορθολογισμός του Πρωθυπουργικοκεντρικού μοντέλου. Εξισορρόπηση της απόλυτης Πρωθυπουργικής εξουσίας, που παράγει αυθαιρεσία και ανισορροπία, με ενίσχυση του ρόλου του Κοινοβουλίου, του Προέδρου της Δημοκρατίας και των Ανεξαρτήτων Αρχών.
– Νέες μέθοδοι και πρακτικές για προεπιλογή υποψηφίων βουλευτών και για την τελική τους εκλογή από το λαό.
– Περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης στα κόμματα και απαγόρευση δανεισμού τους.
– Εκσυγχρονισμός των νομικών καλύψεων της βουλευτικής ασυλίας.
– Αναγκαίες συνταγματικές μεταβολές , όπως αυτή του ”τριημέρου” των εντολών για σχηματισμό Κυβέρνησης.
Οι δυνάμεις της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας οφείλουν να γίνουν πρέσβεις των αναγκαίων αλλαγών στο πολιτικό μας σύστημα και να θεμελιωθούν εκ νέου σε τρείς πυλώνες : τον Αξιακό (Ισότητα, Ελευθερία, Αειφορία, Αλληλεγγύη) , τον Κοινωνικό (κοινωνικές συμμαχίες για μια ευρωπαϊκή Ελλάδα) και τον Οργανωτικό (αλλαγή ” υποδείγματος” – όχι αρχηγικά κόμματα, συλλογικότητα, ενδυνάμωση της έννοιας του μέλους). ”…»
Ο Γιώργος Σωτηρέλης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, προϊστάμενος στο Τμήμα Κοινοβουλευτικών Ερευνών και Μελετών της Βουλής και πρόεδρος του Ομίλου «Αριστόβουλος Μάνεσης», αναφέρθηκε κυρίως στο θέμα των υποκλοπών σημειώνοντας πως :
«…Σε όλες τις δημοκρατικές χώρες για ένα τέτοιο σκάνδαλο –που είναι μείζον όχι μόνον στην τωρινή αλλά και στην πρώτη εκδοχή του– δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο εκτός από άμεση παραίτηση του πρωθυπουργού. Όλες οι άλλες εκδοχές, που έχουν υποστηριχθεί, δεν είναι κατά την άποψή μου πειστικές. Εν πρώτοις είναι αδιανόητο ανάληψη πολιτικής ευθύνης να σημαίνει απλώς παραίτηση, δηλαδή κατ’ουσίαν καθαίρεση, κάποιων μετακλητών υπαλλήλων, όπως ισχυρίσθηκε ο πρωθυπουργός. Αλλά και η διεξαγωγή εκλογών, που προτάθηκε σχετικά, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί ανάληψη πολιτικής ευθύνης, διότι έτσι οι εκλογές αυτές, που θα διεξαχθούν με την προσχηματική επίκληση ενός εθνικού θέματος, θα εμφανισθούν σαν κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Τέλος και η παραίτηση υπό προϋποθέσεις –δηλαδή μόνο αν αποδειχθούν και άλλες υποκλοπές πλην του Ανδρουλάκη– που υποστηρίχθηκε επίσης από κάποια πλευρά, μάλλον σαν υπεκφυγή μου ακούγεται. Διότι σε αυτή την περίπτωση ανακύπτει μοιραία το ερώτημα: δηλαδή στις πόσες υποκλοπές καίγεται ένας πρωθυπουργός; Θα παίξουμε την κολοκυθιά; Ή πρέπει να περιμένουμε να εξιχνιασθούν και όλες οι άλλες πιθανές παρακολουθήσεις, που ανέκυψαν ήδη, για να τολμήσουμε να ζητήσουμε παραίτηση;»
Τόνισε δε « …ότι δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κάποιες διάσπαρτες παραβιάσεις του κράτους δικαίου, όπως συνέβη στο παρελθόν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο τρόπος με τον οποίο αποφασίσθηκαν και εκτελέστηκαν οι υποκλοπές, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίσθηκε η αποκάλυψή τους αλλά και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε, στη συνέχεια, η συγκάλυψή τους, θέτουν πράγματι ένα μείζον ζήτημα Δημοκρατίας, που όχι μόνο υπονομεύει τα συνταγματικά κεκτημένα της μεταπολίτευσης αλλά και εκθέτει πολλαπλώς την χώρα μας στο εξωτερικό, όπου μας παραλληλίζουν ολοένα και περισσότερο με την Ουγγαρία και την Πολωνία…»
Έκανε λόγο για την αναγκαιότητα της υπεράσπισης της ίδιας της Δημοκρατίας λέγοντας πως «…Η κυβερνητική σταθερότητα, δεν είναι υπέρτατο συνταγματικό αγαθό, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι απολογητές της σημερινής κυβέρνησης, ταυτίζοντάς την μάλιστα επιτηδείως με την πρωθυπουργία Μητσοτάκη. Είναι απλώς μια έμμεση συνταγματική μέριμνα για σχηματισμό βιώσιμων κοινοβουλευτικά κυβερνήσεων, η οποία σταθμίζεται με πραγματικές συνταγματικές αρχές, όπως το κοινοβουλευτικό σύστημα η πολιτική ισότητα και η ισοδυναμία της ψήφου, αλλά και με θεμελιώδεις συνταγματικές αξίες, όπως η υπεράσπιση της ίδιας της Δημοκρατίας….»
O Κώστας Μπαργιώτας, ορθοπεδικός, διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, πρώην βουλευτής, τομεάρχης Υγείας του ΠΑΣΟΚ, αναφέρθηκε στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και της δημόσιας Υγείας, σημειώνοντας πως :
«…Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μια δύναμή αλλαγής, ένας πολιτικός φορέας μεταρρυθμίσεων και αλλαγών. Από μια άποψη ο κατακερματισμός του υπήρξε το αποτέλεσμα μιας τεράστιας προσπάθειας μεταρρυθμίσεων που έμειναν μετέωρες τότε, και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να στοιχειώνουν την πολιτική ζωή. Όσο κι αν σπρώχνονται κάτω από το χαλί της επικοινωνιακής ευωχίας που προωθεί η παρούσα κυβέρνηση, οι αλλαγές στη Δικαιοσύνη, τη Δημόσια Διοίκηση την Υγεία εξακολουθούν να είναι εντελώς επίκαιρες στο βαθμό που καθημερινά οι πολίτες σκοντάφτουν πάνω στην αυτοακυρωση της Δικαιοσύνης, την συνεχή συρρίκνωση της Δημοσίας Υγείας.
Η διαμόρφωση μιας συνολικής πρότασης για την Αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος είναι η σημαντικότερη συζήτηση που θα πρέπει άμεσα να γίνει και να ολοκληρωθεί. Μέσα στα πλαίσια της Σοσιαλδημοκρατίας το ΠΑΣΟΚ οφείλει να ξανασυνδεθεί με τις κοινωνικές ομάδες των νεόπτωχων και των μη-προνομιούχων με ένα πραγματικά νέο, ριζοσπαστικό πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Αυτό νομίζω πως είναι σήμερα το ζητούμενο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για παλινωδίες ούτε για μικροπολιτικές τακτικές. Κανένα νόημα δεν έχει καμία πολιτική συμμαχιών χωρίς προγραμματικές συμφωνίες και στόχους, και οι προγραμματικές συμφωνίες απαιτούν πρώτα από όλα αποσαφήνιση του ιδεολογικού και του πολιτικού προφίλ του νέου πολιτικού φορέα, επειδή από τα πράγματα το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής είναι ένας καινούργιος πολίτικος φορέας.
Το ΕΣΥ το δημόσιο σύστημα υγείας για να συνεχίσει να υπάρχει δεν πρέπει μόνο να χρηματοδοτηθεί, οφείλει να μεταρρυθμιστεί ριζοσπαστικά, ανατρέποντας ιδέες κρατισμού και κατεστημένα ετών. Λίγο πολύ το ίδιο ισχύει σε όλο το φάσμα του δημοσίου χώρου. Η πρόκληση λοιπόν είναι εκεί: Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να γίνει κήρυκας ΑΛΛΑΓΗΣ, πρέπει να γίνει πολιτικός φορέας ανατροπών και ανακατατάξεων…»
Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος κ. Γιάννης Σιούλας, ενώ έδωσαν το παρόν, εκατοντάδες συμπολίτες μας.
