Αλήθεια πόσοι γνωρίζουν ό,τι η εθνική μας ξιφομάχος Δώρα Γκουντούρα έλκει την καταγωγή της από την Κρανιά Ελασσόνας; Πόσοι από αυτούς που ασχολούνται με ένα άθλημα όχι και τόσο διαδεδομένο ξέρουν ότι η σπουδαία αυτή αθλήτρια είναι από τα μέρη μας;
Σίγουρα η παρουσία της στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, αλλά και η εξαιρετική της παρουσία στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο σπάθης της χρονιάς στο Αλγέρι, όπου κατέκτησε την 3η θέση, να την έκαναν λίγο πιο γνωστή στα… μέρη μας.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αποδεικνύουν πως το να ξεπεράσει κανείς τα εμπόδια που φέρνει μερικές φορές η ζωή, είναι ζήτημα μεγάλης θέλησης και αφοσίωσης. Είναι άνθρωποι που καθημερινά αποδεικνύουν πως σημασία έχει να μην τα παρατάμε ποτέ – να προσπαθούμε, ξανά και ξανά, μέχρι που θα έρθει η μέρα που οι κόποι μας θα ανταμειφθούν.
Ένα τέτοιο παράδειγμα ανθρώπου είναι η Δώρα Γκουντούρα, η αθλήτρια ξιφασκίας που αυτή τη στιγμή θριαμβεύει στον χώρο του αθλητισμού. Ο δρόμος για να φτάσει εκεί δεν ήταν εύκολος και η ζωή δεν άνοιξε διάπλατα τις πόρτες για την επιτυχία της, αλλά η Δώρα άδραξε τις ευκαιρίες που της άξιζαν και προχωρά σταθερά προς τον στόχο της.
Πίσω από την επιτυχία της, ωστόσο, κρύβεται μία ιδιαίτερη ιστορία που ξεκινά από τα παιδικά της χρόνια. Από μικρή, η Δώρα ονειρευόταν να γίνει καλός άνθρωπος – και οι αξίες του αθλητισμού αποτέλεσαν βασικό οδηγό στην εξέλιξή της. Όπως κάθε παιδί πειραματίζεται, δοκίμασε διάφορα αθλήματα πριν καταλήξει σε αυτό που θα ακολουθούσε τελικά – από τένις, μέχρι ενόργανη και χορό. Όταν δοκίμασε την ξιφασκία και με τη βοήθεια του προπονητή της, Θανάση Δελενίκα, που αναγνώρισε το φυσικό της ταλέντο, κατάλαβε πως ήταν αυτό που προοριζόταν να κάνει στη ζωή της. Έτσι, ξεκίνησε να χτίζει μία καριέρα στον αθλητισμό, με μεγάλη αφοσίωση και ψυχική δύναμη.
Όπως, όμως, και πολλοί πρωταθλητές γεννημένοι στην Ελλάδα, η Δώρα ήρθε αντιμέτωπη με τις δυσκολίες που φέρει το να ακολουθεί κανείς αυτόν τον δρόμο στη χώρα μας. Παράλληλα, η φυσική ροή της ζωής που συχνά φέρνει χαρές, αλλά και λύπες, ήρθε για να συνδεθεί με την πορεία της στον αθλητισμό μέσα από ένα γεγονός που σημάδεψε την μνήμη της – το πρώτo της μετάλλιο ήρθε ανήμερα της γιορτής της, αλλά και την μέρα που έχασε τον παππού της.
Από εκείνο το σημείο και μετά, η Δώρα κατάλαβε πως η αθλητική της καριέρα θα έχει χαρές, αλλά και λύπες, επιτυχίες, αλλά και μόχθο. Φυσικά, δεν τα παράτησε. Συνέχισε να προσπαθεί, με ακόμα μεγαλύτερη ψυχική δύναμη, παρότι τα εμπόδια ήταν πολλά και τα αδιέξοδα ακόμα περισσότερα, καθώς η στήριξη για να αναδείξει τα ταλέντα της δεν ερχόταν. «Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις ότι μπορείς, να πηγαίνεις στο εξωτερικό και να καταλαβαίνεις ότι δεν υστερείς σε τίποτα, ότι μπορείς κι εσύ να είσαι μέσα στις καλύτερες, αλλά δεν σου δίνεται η ευκαιρία», λέει χαρακτηριστικά.
Όταν όμως, τα ταξίδια στο εξωτερικό και για προπονήσεις αυξήθηκαν, μαζί με το επίπεδο προετοιμασίας και τη δυνατότητα συμμετοχής της σε περισσότερα τουρνουά, είχε έρθει η στιγμή να αναδειχθούν το ταλέντο και οι ικανότητές της. Έτσι, μέσα σε μόνο έναν χρόνο, η Δώρα κατάφερε να βρεθεί από την πρώτη 40άδα της κατάταξης στην 14άδα, αργότερα στη 12άδα και μετά ήρθε η πρόκριση στους Ολυμπιακούς.
Το 2020, η Δώρα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Akropolis. Στα 24 της, έγινε η πρώτη Ελληνίδα που ανέβηκε στο βάθρο στην ιστορία του θεσμού -και όχι μόνο αυτό, αλλά αγωνίστηκε σε όλο το τουρνουά με βρογχίτιδα. Δύο βδομάδες μετά, ήρθε η πανδημία την ίδια χρονική στιγμή που ήταν προγραμματισμένο το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, στο οποίο η Δώρα φιλοδοξούσε να κατακτήσει την πρόκριση.
Πάντως η Γκουντούρα, πρωταθλήτρια της ξιφασκίας, είναι Νο6 στη σπάθη γυναικών, με δύο μετάλλια σε Παγκόσμια κύπελλα, ένα χάλκινο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα και συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
prosopa.net