Απέραντη θλίψη έχει προκαλέσει η είδηση του θανάτου του αγαπημένου λυράρη Νίκου Δημητριάδη. Άφησε την τελευταία του πνοή σήμερα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας ύστερα από ολιγοήμερη νοσηλεία προσβεβλημένος από ένα σπάνιο μικρόβιο.
Ο Νίκος Δημητριάδης, που γεννήθηκε και έζησε στην Αετοράχη της Ελασσόνας, από μικρός είχε πάθος με τη ποντιακή μουσική. Αυτοδίδακτος, έμαθε να παίζει λύρα σε ηλικία 15 ετών και επί εβδομήντα χρόνια με τις μελωδικές δοξαριές του τραγούδησε τους καημούς, τα βάσανα και τις χαρές του λαού μας. Συνόδευσε με τη λύρα του πολλούς σημαντικούς πόντιους τραγουδιστές και αναγνωρίστηκε από κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως ήταν ο Γώγος, ο Χρύσανθος και άλλοι, ως ένας από τους πιο δεξιοτέχνες και παραδοσιακούς λυράρηδες της Ελλάδος. Η προσφορά του στην ποντιακή παραδοσιακή μουσική και τον πολιτισμό γενικότερα ήταν μεγάλη, η απώλειά του είναι επώδυνη και αφήνει μεγάλο κενό, ιδίως στην επαρχία Ελασσόνας.
Η οικογένεια του εκλιπόντος ευχαριστεί όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείο Λάρισας για τη συμπαράστασή τους και τη φροντίδα που παρείχαν κατά τη ολιγοήμερη μάχη που έδωσε ο Νίκος Δημητριάδης με το θάνατο.
Οι συγγενείς του, οι φίλοι του και οι πόντιοι καλλιτέχνες θα τον αποχαιρετήσουν σήμερα Τετάρτη στις 11 το πρωί, από τον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Αετοράχης Ελασσόνας, όπου θα γίνει η κηδεία του. Ο Νίκος Δημητριάδης αφήνει πίσω του τη σύζυγό του Δέσποινα, 3 παιδιά και 7 εγγόνια.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ
Ο Νίκος Δημητριάδης (γνωστός και ως Κουτσούλας) ήταν ένας από τους λίγους λυράρηδες δεύτερης γενιάς της επαρχίας Ελασσόνας. Γεννήθηκε το 1937 στην Αετοράχη Ελασσόνας και ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας του Γιώργου και της Μαρίας Δημητριάδου. Οι γονείς του, πρόσφυγες από το χωριό Μουρασούλ (Μερβασίλ) της επαρχίας Ζάρας (Απές) του νομού Σεβάστειας του Πόντου, ήρθαν κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών και εγκαταστάθηκαν στην Αετοράχη (τότε Βελέσνικο).
Ο Νίκος από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λύρα. Η κλίση του προς τη μουσική ενισχύθηκε σοβαρά από τα ακούσματα που είχε την εποχή εκείνη από τη λύρα του πρώτου και κορυφαίου τότε παραδοσιακού λυράρη της περιοχής Φώτη Ευθυμιάδη από την Καλλιθέα. Η θέλησή του να ασχοληθεί με τη λύρα ήταν τόσο μεγάλη, που όταν νέος ακόμα πήγαινε στα πρόβατα, έπαιρνε δύο ξύλα στα χέρια του και έκανε ότι έπαιζε λύρα.
Ο Νίκος Δημητριάδης, παρότι αυτοδίδακτος, δεν άργησε πολύ να χειρίζεται με τέχνη και μαεστρία το τοξάρι. Κοντά στον Πάνο Συμεωνίδη, από τον οποίο πήρε και την πρώτη του λύρα, ξεκίνησε να εμφανίζεται δημόσια σε ποντιακούς γάμους του χωριού και της επαρχίας, σε κέντρα διασκέδασης και σε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Η μελωδία του συντρόφευσε πολλές φορές τις αποχαιρετιστήριες βραδιές των Αετοραχιτών που έφευγαν για τη μακρινή Αυστραλία.
Η αξία του αναγνωρίστηκε πανελλήνια. Έτσι, εκτός από το σύλλογο του χωριού του, συνόδευσε με τη λύρα του χορευτικά συγκροτήματα πολλών συλλόγων σε διάφορα φεστιβάλ παραδοσιακών χορών σε όλη την Ελλάδα. Το χορευτικό συγκρότημα της Ένωσης Ποντίων Επαρχίας Ελασσόνας πρώτευσε και βραβεύτηκε αρκετές φορές, χάρη και στο ρυθμό και τη μελωδία της λύρας του Νίκου.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αετοράχης, στα πλαίσια της επίτευξης του σκοπού της διατήρησης και διάδοσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, κατέγραψε την ποντιακή μουσική παράδοση όπως αυτή αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του Νίκου Δημητριάδη σε μία συλλεκτική έκδοση CD που επιμελήθηκε το 2011. Σε αυτή τη μουσική περιπλάνηση ήταν συνοδηγοί δέκα καταξιωμένοι καλλιτέχνες του ποντιακού τραγουδιού, τους οποίους και ο ίδιος συνόδευσε παλαιότερα με τη λύρα του σε διάφορες εκδηλώσεις.
«Νιώθω ότι ακόμη τα δάχτυλα ακούν. Αυτό ωστόσο, που με ικανοποιεί ιδιαίτερα είναι όταν καθόμαστε σε μια παρέα και ενώ παίζουν τα νέα παιδιά λύρα, μου ζητούν να παίξω κι εγώ» είχε δηλώσει ο Νίκος Δημητριάδης παλαιότερα σε συνέντευξή του στη «Φωνή της Αετοράχης», την εφημερίδα του Συλλόγου. Η αγάπη και εκτίμηση των νέων παιδιών προς το πρόσωπό του ήταν πραγματικά πηγαία και αληθινή.
Μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του ο Νίκος Δημητριάδης συνέχιζε να κρατά ζωντανή τη μουσική μας παράδοση και ενέπνεε τους νέους λυράρηδες και τραγουδιστές να κρατήσουν ως ιερό κειμήλιο την παρακαταθήκη των προηγούμενων γενεών.
Ο Νίκος Δημητριάδης, εκτός από σπουδαίος λυράρης, ήταν από τους πιο εργατικούς καπνοπαραγωγούς του χωριού και άριστος οικογενειάρχης. Με τη σύζυγό του Δέσποινα αξιώθηκαν να μεγαλώσουν τα τρία παιδιά τους, από τα οποία απέκτησαν εφτά εγγόνια.
onlarissa.gr