«Η ιστορία ενός λαού δεν είναι μονοσήμαντη, όπως επίσης δεν είναι μόνο νούμερα και στατιστικές.
Στον σκληρό ρεαλισμό ορισμένων, εμείς αντιτείνουμε πως η δολοφονία ακόμη και ενός Ανθρώπου είναι μια μεγάλη τραγωδία. Πόσο μάλλον οι δολοφονίες εκατοντάδων χιλιάδων, όπως στην περίπτωση του Ποντιακού Ελληνισμού.
Γι’ αυτό οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, θεώρησαν ύψιστο εθνικό χρέος την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και κατόπιν εισήγησης του αείμνηστου Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων το 1994 ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, δεν είναι μια ακόμη στατιστική, είναι ζώσα ιστορία.
Και κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, χρέος μας είναι να σταματάμε έστω και για λίγο, για να διαβάζουμε την Ιστορία κάθετα, με νούμερα, ημερομηνίες, πρωθυπουργούς, στρατηγούς, ήρωες, προδότες και εχθρούς…
Και κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, χρέος μας είναι η οριζοντιοποίηση της ιστορικής μνήμης στο επίπεδο των απλών Ανθρώπων, των τραγουδιών τους, της μοναδικής λαϊκής τους παράδοσης, γιατί μέσα σ’αυτά χώρεσαν τον πόνο, το θρήνο, την απώλεια της Πατρίδας, της οικογένειας, της ζωής..
101 χρόνια από την Γενοκτονία των Ποντίων, χρέος μας είναι να πάψουμε να εργαλειοποιούμε την Ιστορία με τους παραμορφωτικούς φακούς της σκοπιμότητας, ανάλογα με τη συγκυρία.
Οι 353.000 σφαγιασθέντες Πόντιοι, δεν ήταν θύματα ..συνωστισμού στο λιμάνι.
Ήταν θύματα μιας γενοκτονίας, μιας θηριωδίας, που οφείλει η διεθνής κοινότητα άμεσα να αναγνωρίσει
Γιατί μόνο τότε οι ψυχές που χάθηκαν θα ησυχάσουν, η ιστορική αλήθεια θα αναδειχθεί και οι λαοί θα βρουν τη νέα ειρηνική τους πορεία.
Είναι χρέος μας να συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την οριστική δικαίωση»