Τι ειπώθηκε στην αρμόδια Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής για το θέμα της ρύπανσης του Τιταρήσιου ποταμού από αυτούς που πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε.(βουλευτές ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, τοπικές-περιφερειακές αρχές), η οποία έχει ως αρχή της το “ο ρυπαίνων πληρώνει”;
Από τα ανεκδιήγητα του τύπου «σήμερα δεν υπάρχει ίχνος ρύπου στον Τιταρήσιο ποταμό» και ότι «στόχος για την περιοχή της Ελασσόνας είναι να καταστεί σε σύντομο διάστημα η πιο πράσινη περιοχή στην Ελλάδα»(άκουσον, άκουσον) μέχρι την ανάγκη να αυστηροποιηθεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, να δημοσιοποιούνται ονόματα, να χάνεται η δυνατότητα παραγωγής Π.Ο.Π., να υπάρχουν ποινές που θα λειτουργούν αποτρεπτικά και άλλες τέτοιες «σκληρές» και «αυστηρές» συστάσεις-προτάσεις. Τι δεν ειπώθηκε από το συμπαγές αυτό μπλοκ των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, της πράσινης-βιώσιμης ανάπτυξης, των επενδύσεων των επιχειρηματικών ομίλων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ; Ότι είναι μύθος η φιλοπεριβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε. και ότι το “ο ρυπαίνων πληρώνει” δεν έχει καμιά σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και κυρίως την κατάργηση της αιτίας που το αναδεικνύει μείζον ζήτημα, δίπλα στα μεγάλα και οξυμένα εργασιακά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα.
Η αντίθεση του ΚΚΕ, των δυνάμεων του στους δήμους και τις περιφέρειες, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής που εχθρεύεται το περιβάλλον, που λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος και ξεκινάει από την ιδεολογικοπολιτική βάση της αρχής “ο ρυπαίνων πληρώνει”. Γιατί με τη βοήθεια και της τεράστιας προπαγάνδισης της από τα ευρωενωσιακά και εθνικά όργανα και τις δήθεν περιβαλλοντικές οργανώσεις διαμορφώνεται στο λαό αντίληψη για το αναπόφευκτο δήθεν της ύπαρξης του “ρυπαίνοντος” ως “αναγκαίου κακού”. Που αρκεί να πληρώσει για να “τακτοποιηθεί” το πρόβλημα.
Σήμερα με την πρόοδο της επιστήμης και την ανάπτυξη της τεχνολογίας υπάρχουν όλες οι δυνατότητες και η παραγωγή να γίνεται, να αναπτύσσεται και μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος να παίρνονται. Αυτό που το εμποδίζει είναι η αναρχία στην παραγωγή και η δίψα για το κέρδος που οδηγεί τους επιχειρηματικούς ομίλους να μην ξοδεύουν χρήματα και κεφάλαια για μέτρα προστασίας εξαιτίας του κόστους τους που συνεπάγεται και μείωση των κερδών τους. Σε μια άλλη κοινωνία, κεντρικά σχεδιασμένη, που στο επίκεντρο της έχει την εξυπηρέτηση των σύγχρονων- διευρυμένων λαϊκών αναγκών, θα μπορούσε να έχει λυθεί αρμονικά και η ανάπτυξη της παραγωγής και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Διαφορετικά μπορούν όλοι να εμφανίζονται ως μάχιμοι υπερασπιστές της προστασίας του Τιταρήσιου ποταμού και να πλειοδοτούν στη σκληρότητα των μέτρων- ποινών(όπως και έκαναν) αλλά επί της ουσίας να δίνουν άλλοθι στα κρατικά όργανα να διατυμπανίζουν την αυστηρότητά τους, την οποία εξαντλούν με την επιβολή διοικητικών προστίμων συμβολικού ύψους, και χωρίς να γνωρίζουμε αν τα περισσότερα από αυτά εισπράττονται. Και το σίγουρο είναι ότι τα πρόστιμα δεν πρόκειται να συμμορφώσουν τους ιδιοκτήτες των βιομηχανικών συγκροτημάτων που άλλωστε το κόστος τους δεν επηρεάζει την κερδοφορία.
Στοχεύοντας καθαρά τον πραγματικό αντίπαλο, με τους αγώνες μας, να μην τους επιτρέψουμε να ξεμπερδεύουν με το λαό τόσο εύκολα.
Δημήτρης Αβρανάς, Δημοτικός Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Ελασσόνας.