Σχετικά με την φωτογραφία αναφέρονται τα εξής:
Στα τόσα χρόνια που αρθρογραφούμε στην Ηλεκτρονική Εφημερίδα της Τσαριτσάνης , έχουν υπάρξει φωτογραφίες που πραγματικά μας έχουν συγκινήσει . Κάποιες φέρουν τόσες αναμνήσεις που είναι δύσκολο και να τις περιγράψεις με λόγια .
Μία τέτοια φωτογραφία βρήκαμε εντελώς τυχαία στο διαδίκτυο .
Αφορμή στάθηκε μία ανάρτηση του καλού φίλου της εφημερίδας μας Θωμά Κυριάκου στην ομάδα « Παραδοσιακές ασχολίες » .
Με έκπληξη αντικρίσαμε δύο αγαπημένα πρόσωπα των παιδικών μας ετών .
Στο κάδρο απεικονίζονται ο Σωκράτης και ο Βασίλης .Ο Βασίλης Βίτκος και ο Σωκράτης Τσιαντές για την ακρίβεια.
Οι πεταλωτήδες που κάποτε ερχόντουσαν στην Τσαρίτσάνη για την περιποίηση των ονύχων και το πετάλωμα αλόγων , μουλαριών και γαϊδαράκων που διέθεταν οι οικογένειες κάποτε.
Η παρουσία τους διακρινόταν από τακτικότητα , συνέπεια αλλά και επαγγελματισμό . Διατηρούσαν βέβαια και κατάστημα στην Ελασσόνα αλλά κάθε Τετάρτη βρισκόντουσαν στην Τσαριτσάνη. Όχημα δεν διέθεταν . Υπήρχε εξάλλου μεγάλη φτώχεια εκείνα τα χρόνια για να έχει κάποιος αυτοκίνητο . Είχαν ο καθένας τους ποδήλατο τύπου « Καραντάνα » και με αυτά κάναν την διαδρομή . Στη μεγάλη σιδερένια σχάρα του ποδηλάτου βάζαν έναν μεγάλο τενεκέ αλουμινίου προκειμένου να μεταφέρουν τον εξοπλισμό τους.
Αυτός ο εξοπλισμός φάνταζε τότε στα παιδικά μας μάτια ως και εξωπραγματικός. Σφυριά κάθε λογής , μεγάλα μαύρα καρφιά με πεπλατυσμένο κεφάλι , ειδικά κοπίδια και τανάλιες για τις οπλές των τετράποδων αλλά και μία μεγάλη ξύλινη ματσόλα .
Το στέκι τους . εκεί που όλοι ξέραν ότι θα τους βρούνε , ήταν η γέφυρα που βρίσκεται κοντά στο σημερινό κτίριο του ΟΤΕ . Σε εκείνο το σημείο τότε υπήρχε και μία μεγάλή ακακία. Εκεί δέναν τα ζώα προκειμένου να τα περιποιηθούν . Και αυτό το κάναν με προσοχή αλλά και αγάπη . Αγαπούσαν το επάγγελμά τους και προσέχαν με ιδιαίτερη φροντίδα τα ζωντανά . Αυτό ήταν κάτι που τους είχε κερδίσει όλους.
Εμείς , παιδιά τότε , αυτό που δεν θα ξεχάσουμε όμως ήταν η καλοσύνη τους . Αγαπούσαν όλα τα παιδιά της γειτονιάς. Αντιμετώπιζαν με χαμόγελο τις απορίες μας ( που ήταν και πολλές ) και συνήθως οι τσέπες τους ήταν γεμάτες καραμέλες !
Αδυναμία τους ήταν και το τραγούδι ……
Άμα τους έκανες το κέφι και τραγούδαγες το αγαπημένο τους τραγούδι τότε οι καραμέλες ήταν το γλυκό μπόνους της προσπάθειας !
Το τραγούδι το θυμόμαστε σαν τώρα ……
« Το πουκάμισο το θαλασσί »
Ήταν η δεκαετία που τα τραγούδια του Νταλάρα ακούγονταν πολύ και αυτό το κομμάτι ξεχώριζε …..
Ο Σωκράτης και ο Βασίλης……..
Δύο υπέροχοι άνθρωποι που δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή.
Οι αναμνήσεις όμως από αυτούς θα μείνουν έντονα χαραγμένες στη μνήμη μας……
Ειδικά ο συνεχιζόμενος ήχος από το ” τάκα τάκα ” της ματσόλας πάνω στις οπλές ……..
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ : Thomas Kiriakos/ Παραδοσιακές ασχολίες. Ελασσόνα , πετάλωμα αλόγου . Φωτογράφος Φώτης Καζάζης / Έτος 1976.