Όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει η φωτογραφία πάντα έχει να αφηγηθεί ιστορίες .
Ιστορίες ενδιαφέρουσες ή ακόμα και αδιάφορες . Πάντα όμως η αφήγηση αυτή υπάρχει και σε περιμένει να την αφουγκρουστείς με προσοχή . Ακόμα και αν στην εικόνα υπάρχουν πρόσωπα , άγνωστα προς τον θεατή , δύναται η παλαιότητα της , η στάση του σώματος , η ένδυση , το φόντο και πολλά άλλα στοιχεία να αποτελούν την αφορμή για αυτή την αφήγηση .
Το ασπρόμαυρο κάδρο του σημερινού μας αφιερώματος μας ταξιδεύει στον Κοκκινοπηλό του 1960 . Οι τρεις κύριοι που πρωταγωνιστούν φορούν βαριά και σκουρόχρωμα ρούχα . Πιθανότατα μάλλινα και σίγουρα ικανά να αντέξουν το ” χοντρό ” κρύο του ορεινού χωριού που βρίσκεται στην αγκαλιά του Ολύμπου στα 1250 μέτρα υψόμετρο .
Η επιγραφή πάνω τους αναγράφει με καλλιγραφική γραφή
” Γεωργ. Ι. Μπατζικώστας “
Επρόκειτο για ένα μικρό καφενεδάκι που πλέον είναι κλειστό και έρημο . Ο ιδιοκτήτης του εικονίζεται στο κέντρο της παρέας . Στους καφενέδες βέβαια εκείνης της εποχής μπορούσε κάποιος , εκτός από καφέ και τσίπουρο , να βρει και άλλα πράγματα αταίριαστα με το χαρακτήρα του μαγαζιού . Ντόπιοι Κοκκινοπλίτες μας ανέφεραν ότι εκεί μπορούσε κανείς ακόμα και να κουρευτεί ή να ξυριστεί . Σήμερα αυτό φαντάζει τουλάχιστον απίθανο !
Στα αριστερά και φέρων μυστάκιον τύπου Τσάρλι Τσάπλιν στέκεται ο Γιάννης Κούρτης . Επρόκειτο για έναν ” εργασιακό ” μετανάστη καθώς ο κύριος αυτός καταγόταν από τα Τρίκαλα και βρισκόταν εκεί ως υπάλληλος του Δασαρχείου και επιστάτης του δασικού φυτωρίου .
ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ ( ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ) ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΙΣ ΟΠΟΥ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ .
Στα δεξιά εικονίζεται ο Φτεριώτης Γιάννης ο οποίος πολέμησε στην Αλβανία , γύρισε τραυματίας και για αυτό πήρε άδεια περιπτέρου στον Κοκκινοπηλό .
Μια φωτογραφία που , όπως είπαμε , έχει να αφηγηθεί ενδιαφέρουσες ιστορίες που χάνονται στο χρόνο .
Πηγή: Τσαριτσάνη Ηλεκτρονική Εφημερίδα