Αθλητισμός

Τι ΠΕΡΙΕΡΓΟ συμβαίνει με το ισπανικό πρωτάθλημα;

Το ισπανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, η La Liga, δεν έχει φέτος την αίγλη των προηγούμενων ετών. Για την ακρίβεια, κάτι πάει… λάθος με τη διοργάνωση εδώ και λίγα χρόνια. Πριν δούμε τι είναι αυτό, μπορείτε να δείτε τι διαφορετικό προσφέρει στο online στοίχημα από κινητό η Stoiximan

 Όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο αποφάσιζε να αφήσει την πρωτεύουσα της Ισπανίας για να γίνει κάτοικος της βιομηχανικής πρωτεύουσας του ιταλικού βορρά, Τύπος και φίλαθλοι μιλάγανε για το πόσο θα αποδυναμωθεί από την αποχώρηση του Πορτογάλου σταρ η Ρεάλ Μαδρίτης και το πόσο ενισχυμένη θα είναι πλέον η Γιουβέντους. Το τι πραγματικά έγινε από αυτά τα δύο είναι στην προσωπική κρίση του καθενός για να το εκτιμήσει. Ένα γεγονός είναι πάντως αναμφισβήτητο. Και υπάρχουν τα στατιστικά που το επιβεβαιώνουν. Η αποχώρηση του Ρονάλντο αποκάλυψε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το πόσο το ισπανικό πρωτάθλημα, η LaLiga, “ξέμεινε” όχι μόνο από σούπερ σταρ, αλλά κυρίως από χαρισματικούς σκόρερ.

Το τέλος της εποχής των σούπερ σταρ

“Ναι αλλά ο Μέσι;” είναι μια από τις πρώτες ερωτήσεις που σχεδόν αυτόματα διατυπώνεται. Ανεξάρτητα αν ο Αργεντίνος συνεχίσει να φοράει τη φανέλα των “μπλαουγκράνα” ή αναζητήσει τη συνέχεια της καριέρας του σε άλλο πρωτάθλημα η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια πάνω του. Και δεν είναι πλέον ο ποδοσφαιριστής που για σειρά ετών μετέτρεπε την Μπαρτσελόνα σε υπερομάδα. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε ότι και ο Νειμάρ πλέον δεν πατάει στα ισπανικά γήπεδα, οι Νταβίδ Βίγια και Φερνάντο Τόρες έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους και οι Λουίς Σουάρες, Άλβαρο Νεγρέδο και Ρομπέρτο Σολδάδο μπορεί ακόμα να αγωνίζονται, αλλά οι επιδόσεις τους δεν είναι όπως στο παρελθόν.

Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα

Οι θαυμαστές του ισπανικού ποδοσφαίρου πέρασαν μια δεκαετία απολαμβάνοντας το αγαπημένο τους πρωτάθλημα να είναι το πιο θεαματικό και πιο παραγωγικό της Ευρώπης. Αφήνοντας πίσω όλα τα υπόλοιπα μεγάλα ευρωπαϊκά. Και τώρα βρίσκεται για πάνω από 365 ημέρες στην τελευταία θέση σε ότι αφορά την παραγωγικότητα από όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το θέμα απασχόλησε τους Ισπανούς που άρχισαν να το ψάχνουν. Και η μαδριλένικη εφημερίδα El Pais “βρήκε” τα εξής: Ότι τη φετινή σεζόν στην Serie A σημειώνονται  3,4 γκολ και 25,4 συνολικές τελικές προσπάθειες ανά αγώνα,και βρίσκεται πρώτη στην σχετική κατηγορία. Ακολουθεί η γερμανική Bundesliga με 3,2 γκολ και 25,2 προσπάθειες, η αγγλική Premier League (3,1 και 24) και η γαλλική Ligue 1 (2,8 και 23,2). Και η La Liga; Τελευταία έχοντας μόλις 2,4 γκολ και 21,1 τελικές προσπάθειες. Στατιστικών συνέχεια. Για πρώτη φορά μέσα στον αιώνα δεν υπήρχαν λιγότεροι από τρεις γκολτζήδες της La Liga στην λίστα των είκοσι κορυφαίων σκόρερ στην Ευρώπη. Συμβαίνει όμως τώρα. Και είναι ακόμη ένα αποδεικτικό της ένδειας μεγάλων σκόρερ που στιγματίζει το ισπανικό πρωτάθλημα.

Τα σκήπτρα στη Serie A

Η εφημερίδα όμως δεν σταμάτησε σε αυτή την πρώτη και μάλλον εύκολη διαπίστωση. Έψαξε και ανακάλυψε ότι σταδιακά οι περισσότεροι προπονητές του πρωταθλήματος επιλέγουν μια πιο συντηρητική προσέγγιση στα παιχνίδια. Κάτι που φαίνεται από τα συστήματα με τα οποία επιλέγουν να “κατεβάζουν” τις ομάδες τους στα παιχνιδια. Και επίσης ένα ακόμη στατιστικό. Από το 2018 και μετά ανέβηκε κατακόρυφα ο μέσος όρος των μεταβιβάσεων. Από 820 που ήταν κατά μέσο όρο έχει φτάσει στις 870. Ένας τρόπος παιχνιδιού μάλλον ανούσιος αν συγκριθεί με την αποτελεσματικότητα. Και ίσως σε αυτό να βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Στο παρελθόν είχαμε συνηθίσει να θεωρούμε το Campionato ως ένα σκληρό πρωτάθλημα, στο οποίο κυριαρχεί η τακτική. Όχι πλέον. Οι πολλοί ξένοι – και πλέον ιδιαίτερα ποιοτικοί – ποδοσφαιριστές που στελεχώνουν τις ομάδες της Serie A έχουν φέρει μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία στην προσέγγιση του παιχνιδιού. Και ακόμα και οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές έχουν αρχίσει να αποχωρίζονται τον σκληρό trademark ιταλικό τρόπο παιχνιδιού για τον οποίο ήταν παγκοσμίως γνωστοί. Και άρχισαν να υιοθετούν μια πιο αλέγρα και σίγουρα πιο ελκυστική προσέγγιση στο παιχνίδι τους. Σε αντίθεση με τους Ισπανούς που δείχνουν να παραμένουν εγκλωβισμένοι σε έναν τρόπο παιχνιδιού που επιβάλλει μια ανούσια κατοχή μπάλας και πολλές πάσες, χωρίς φαντασία και χωρίς κάθετο ποδόσφαιρο.

Αποτέλεσμα; Όλοι όσοι θεατές επιθυμούν να απολαύσουν θεαματικό και παραγωγικό ποδόσφαιρο στρέφουν το ενδιαφέρον τους πιο ανατολικά στην λεκάνη της Μεσογείου, στην ιταλική χερσόνησο. Και όσο για τους Ισπανούς; Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να αρχίσουν να δουλεύουν – κυρίως στις εξαιρετικές ακαδημίες τους – τον νέο τρόπο παιχνιδιού που θα τους ταιριάζει και θα τους επιτρέψει να επιστρέψουν στην κορυφή της Ευρώπης. Όπως έγινε άλλωστε στο παρελθόν.

 

Previous ArticleNext Article