Φωτ. Larissanet.gr//Λεωνίδας Τζέκας
Είναι τέχνη που χάνεται αλλά μια οικογένεια στη Βουβάλα Ελασσόνας, επιμένει να τις δίνει ανάσες ζωής. Να αντιστέκεται στο χρόνο και την εξέλιξη της τεχνολογίας. Παραδοσιακά με το χέρι φτιάχνει σαμάρια για τα γαϊδουράκια όλης της Ελλάδας.
Ο Λευτέρης Νατσιούλας είναι 80 ετών και αποτελεί την τρίτη γενιά που ασχολείται με την συγκεκριμένη τέχνη. Το έκανε ο παππούς του, το έδωσε στον πατέρα του και τώρα εκείνος κλείνει περίπου 50 χρόνια πάνω στην τέχνη. Πολλοί θα πίστευαν ότι θα ήταν ο τελευταίος. Από πίσω όμως ακολουθεί ο γιος του, Στέφανος.
Υποδέχονται το Larissanet.gr στο εργαστήριο τους, στην Άζωρο όπως είναι εδώ και πολλά χρόνια η ονομασία του χωριού (Βουβάλα είναι η παλιά ονομασία) και μιλάνε για την τέχνη που τόσο αγαπούν να κάνουν.
Το σαμάρι πρέπει να ταιριάζει τόσο στην πλάτη του ζώου αλλά όσο και στον αναβάτη. Η κάθε παραγγελία είναι ξεχωριστή και γίνεται μόνο για το συγκεκριμένο ζώο.
Το σαμάρι αποτελείται από τα πλαϊνά ξύλα που ονομάζονται παϊδες, το πιστάρι που είναι το πίσω μέρος και παίζει πολύ βασικό ρόλο και το μπροστάρι. Επίσης υπάρχει και μια μονοκόμματη πλάκα με 2 –3 εκατοστά φάρδος που φτιάχνεται από δέρμα τράγου ή μοσχαριού για να είναι πιο ανθεκτική. Παλιά βέβαια έβαζαν και από γουρούνια.
Αλήθεια, ποιοι αγοράζουν σήμερα σαμάρια; Ρωτάμε για να μας απαντήσουν και οι δύο «Παλιά αγόραζαν οι κτηνοτρόφοι, οι γεωργοί. Τα τελευταία χρόνια όμως τα έχουν αντικαταστήσει με τα 4x4».
Στις μέρες μας τα αγοράζουν κυρατζήδες, δηλαδή μεταφορείς και υλοτόμοι.
Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας ο Στέφανος είναι αφοσιωμένος στο δεμάτι που εξηγεί ότι θερίζεται με το χέρι.
Γύρω τους μερικά σαμάρια. Άλλα για τα νησιά, άλλα για ορεινές περιοχές της ηπειρωτικής Ελλάδας. Έτοιμα να ξεκινήσουν το μεγάλο τους ταξίδι από τη Βουβάλα Ελασσόνας…
Πηγή: larissanet.gr