Θυμίζει άγρια δύση μα δεν είναι τόσο μακριά. Για την ακρίβεια δεν χρειάζεται να βγεις πολύ έξω από τα όρια της πόλης. Στη Λάρισα είναι μια μικρή παράδοση, οι κτηνοτρόφοι να τοποθετούν με τέτοιο τρόπο τα κρανία από τους τράγους σαν να θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα. Να ορίσουν τα δικά τους τα μέρη με έναν ξεχωριστό και πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Να φοβερίσουν τους όποιους επίδοξους ζωοκλέφτες. Να προκαλέσουν τα βλέμματα των περαστικών. Να μαγνητίσουν τα ζουμ των φωτογραφικών μηχανών.
Μα τίποτα παραπάνω, υποθέτει κάποιος λιγάκι επηρεασμένος από την ελληνική μυθολογία. Για να τιμήσουν και να εκφράσουν την λατρεία τους, στον Πάνα, λέει και το υποστηρίζει.
Τον θεό των αγρών, των βουνών, των κοπαδιών και της άγριας φύσης.
Τον Πάνα, που είχε κεφάλι και κορμό άνδρα, πόδια τράγου, κέρατα και μυτερά αυτιά. Που όταν τον γέννησε η μάνα, τον εγκατέλειψε καθώς τρόμαξε από τη μορφή του. Ο Ερμής είδε τη σκηνή, έτρεξε στο παιδί του, το πήρε αγκαλιά και το πήγε στον Όλυμπο, όπου οι θεοί το καλοδέχτηκαν.
Ο Πάνας, λοιπόν, γνωστός για τη λάγνα φύση του, που συχνά κυνηγούσε νύμφες.
Ο Πάνας που περνούσε την ώρα του με περιπλανήσεις στην άγρια φύση, παίζοντας μελωδίες με τη φλογέρα του, προσέχοντας τους βοσκούς και τα κοπάδια τους και αναζητώντας ερωτικές απολαύσεις.
Ο ξαφνικός, συχνά ανεξήγητος φόβος που ωθεί τα κοπάδια σε φυγή αποδιδόταν στον Πάνα που περιπλανιόταν ανάμεσά τους και έμεινε γνωστός ως «πανικός».
Να λοιπόν μια ωραία εξήγηση για τις εικόνες στη Λάρισα. Ο θεός Πάνας να φυλάει τα κοπάδια τους. Και να γεμίζει ερωτισμό τον κάμπο…
Αυτήν την εκδοχή κρατάμε.
Πηγή: larissanet.gr