Με τη σημερινή μας παρουσία στην εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του μνημείου για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ως ΚΚΕ, τιμάμε τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και τους πάνω από 1 εκατομμύριο ξεριζωμένους. Στηρίζουμε τη δίκαιη διεκδίκηση για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων και τον αγώνα για την ανάδειξη της πολιτιστικής και πνευματικής δραστηριότητας των Ποντίων, μακριά από εθνικιστικές ρητορικές. Πρωτοστατούμε για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων αποκατάστασης που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν οι χιλιάδες ομογενείς που εγκαταστάθηκαν στην πατρίδα μας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ.
Η Γενοκτονία των Ποντίων σχετίζεται άμεσα με τις ενδοϊμπεριαλιστικές συγκρούσεις που έλαβαν χώρα για τη νομή της κλυδωνιζόμενης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στο πλαίσιο και του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, για την αναδιανομή των παγκόσμιων αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Άλλωστε, οι σφαγές, οι εθνοκαθάρσεις, οι προσφυγοποιήσεις, οι αναγκαστικές αφομοιωτικές πολιτικές ήταν κοινός παρονομαστής στα Βαλκάνια (και όχι μόνο), όπου οι λαοί πλήρωσαν με το αίμα τους τις μεγαλοϊδεατικές επιδιώξεις των εθνικών τους αστικών τάξεων.
Τα διδάγματα από τη Γενοκτονία των Ποντίων παραμένουν τραγικά επίκαιρα, καθώς οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, το κυνήγι των κερδών, ο κίνδυνος γενίκευσης του πολέμου στην Ουκρανία και οι πολεμικές συγκρούσεις ανά τον κόσμο γεννούν νέα δεινά για τους λαούς. Αυτές είναι οι αιτίες της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της προσφυγιάς.
Η σημερινή μέρα, Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, με τους ξεριζωμένους να φτάνουν τα 110 εκατομμύρια, μας βρίσκει κάτω από την τραγικήσκιά του πολύνεκρου ναυαγίου ανοιχτά τηςΠύλου, ενός ακόμα προδιαγεγραμμένου εγκλήματος. Αποδεικνύεται το πελώριο ψέμα όλων αυτών που διαλαλούσαν ότι μετά τις ανατροπές του σοσιαλισμού, θα επικρατούσε ο κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας.
Το ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του σε όλους τους ξεριζωμένους που βρίσκονται στη χώρα μας και διεκδικεί την προστασία όλων των δικαιωμάτων τους. Με αυτή τη βαρβαρότητα δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε. Μπροστά στο δίλημμα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» η απάντηση είναι μόνο μία: Οι ζωές των ανθρώπων.
Η μεγαλύτερη τιμή για τη μνήμη και την Ιστορία του ποντιακού λαού είναι ο αγώνας για να μη ζήσει ποτέ ξανά κανένας λαός όσα έζησε ο ίδιος. Ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για να κλείσουν όλες οι στρατιωτικές βάσεις που καθιστούν τη χώρα μας μαγνήτη επιθέσεων. Ο αγώνας του λαού μας και όλων των λαών της περιοχής ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της προσφυγιάς.