Την Τρίτη 7 Ιουλίου 2020 η δημοτική αρχή Γάτσα- Καρανίκα έφερε στο Δημοτικό Συμβούλιο ως θέμα, την “δυνατότητα” σύστασης Ενεργειακής Κοινότητας, δηλαδή μίας εταιρείας με συμπράττοντες το Δήμο και ιδιώτες για την παραγωγή ενέργειας (!).
Η Λαϊκή Συσπείρωση Ελασσόνας θεωρεί ότι η παραγωγή Ενέργειας θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά από κρατικό φορέα και η διάθεσή της να φτάνει ως δημόσιο αγαθό και στο τελευταίο λαϊκό νοικοκυριό. Ταυτόχρονα επιβάλλεται, για στρατηγικούς λόγους, η Ενέργεια να είναι υπό τον έλεγχο του κράτους.
Η μετατροπή της Ενέργειας σε εμπόρευμα και η είσοδος ιδιωτικών εταιρειών στο χώρο, όπως είδαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, είχε ως αποτέλεσμα -παρά την τεράστια πρόοδο των επιστημών και της τεχνολογίας- η εποχή μας να χαρακτηρίζεται από την «ενεργειακή φτώχεια» που βιώνει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας.
Από τη σκοπιά αυτή, καλούμε τον κάτοικο του Δήμου Ελασσόνας να δει την μόνη πραγματικότητα, ότι δηλαδή πληρώνει την ενέργεια πανάκριβα ή αδυνατεί να πληρώσει αυτό το πανάκριβο προϊόν, και να στήνεται στις ουρές της ντροπής για να ρυθμίσει, αν μπορέσει να ανταποκριθεί και εάν όχι να έχουμε σαν αποτέλεσμα κομμένες παροχές στα νοικοκυριά, στις πομώνες, στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις.
Και όλα αυτά την ώρα που η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα παραγωγής φτηνής Ενέργειας και με δεκάδες τρόπους.
Η παραγωγή και η διάθεση ηλεκτρικής ενέργειας προς όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνει μέσα από την «απελευθέρωση της αγοράς». Τα νοικοκυριά χωρίς θέρμανση και ηλεκτρισμό θα αυξάνονται συνεχώς στην καπιταλιστική οικονομία που έχει ως μοναδική αξία και σκοπό το κέρδος. Το ίδιο θα αυξάνονται οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και αυτοαπασχολούμενοι που θα αδυνατούν να ανταποκριθούν στους λογαριασμούς του ρεύματος.
Από αυτήν την άποψη, η Λαϊκή Συσπείρωση τοποθετείται, με την αναγκαιότητα δηλαδή μιας άλλης κοινωνίας, όπου η παραγωγή Ενέργειας και η διάθεσή της, όπως και κάθε αγαθού που παράγει ο λαός με τον ιδρώτα του, θα γίνεται με σκοπό την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, των δραστηριοτήτων του, της κοινωνικής παραγωγικής δραστηριότητας.
Η ίδρυση της Ενεργειακής Κοινότητας που εισηγήθηκε η δημοτική αρχή, βασίζεται στο νόμο που θέσπισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του 2018, ο οποίος αποτελούσε έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της «απελευθέρωσης» της παραγωγής και της διάθεσης της ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο συγκεκριμένος νόμος ήρθε να διευκολύνει περαιτέρω τη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην παραγωγή Ενέργειας. Ενός τομέα, όπου ήδη έχει αναπτύξει -εδώ και χρόνια- έντονη δραστηριότητα το μεγάλο κεφάλαιο, το αποτέλεσμα της οποίας έχει πληρώσει ακριβά ο λαός μέσα από τη μεγάλη αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας και την επιβολή περιβαλλοντικών τελών στους λογαριασμούς για την επιδότηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ).
Το «επενδυτικό» ενδιαφέρον στις ΑΠΕ συνεχίζεται με την ίδια ένταση, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των αστικών κυβερνήσεων που επιδοτούν τη λεγόμενη πράσινη ενέργεια με τεράστια κονδύλια που βγάζει με τον ιδρώτα του ο εργαζόμενος λαός.
Η δυνατότητα που δόθηκε στην Τοπική Διοίκηση να προχωρά στη σύσταση Ενεργειακών Κοινοτήτων λειτουργεί ουσιαστικά ως «στάχτη στα μάτια» του κόσμου. Καλλιεργεί αυταπάτες για μια δήθεν πιο κοινωνικοποιημένης μορφής παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, για την ανάπτυξη μιας δήθεν κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας, που θα μπορεί τάχα μου να σταθεί στη «ζούγκλα» της καπιταλιστικής οικονομίας και της ελεύθερης αγοράς.
Την ίδια στιγμή, η Ενεργειακή Κοινότητα θα μπορεί να συμπράττει με άλλους φορείς, ακόμη και του ιδιωτικού τομέα για την παραγωγή Ενέργειας, διαθέτοντας προς εκμετάλλευση δημοτική περιουσία.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία και νομοθέτημα της προηγούμενης κυβέρνησης, στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικών που επιβάλλει το συμφέρον των ευρωενωσιακών κολοσσών της Ενέργειας, ενώ η παρούσα κυβέρνηση το συνεχίζει. Αν και φαίνεται ως κάτι… καινοτόμο, έχει εφαρμοστεί σε άλλες χώρες χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και χωρίς βέβαια να συμβάλει στη μείωση της «ενεργειακής φτώχειας» που δήθεν στοχεύει.
Αντίθετα έπαιξε ρόλο στο να γίνει ευκολότερη η αποδοχή μεγάλων ενεργειακών «επενδύσεων» από τις τοπικές κοινωνίες.
Για τους παραπάνω λόγους η Λαϊκή Συσπείρωση διαφωνεί πολιτικά και απορρίπτει την ίδρυση Ενεργειακής Κοινότητας στην Ελασσόνα.