Επιστολή στην εφημερίδα Ελευθερία για το Δημοτικό σχολείο Γιαννωτάς Ελασσόνας:
Αγαπητή «Ελευθερία»,
Αναμφίβολα η σχολική χρονιά 2020-21, εξαιτίας της πανδημίας είναι μια ιδιαίτερη χρονιά και όροι όπως,
τηλεκπαίδευση, διά ζώσης εκπαίδευση, έχουν μπει για τα καλά στη ζωή των μαθητών, των εκπαιδευτικών και των γονέων.
Μέσα σε αυτό το σύγχρονο εκπαιδευτικό περιβάλλον, θα ήταν καλό να αναλογιστούμε τι έχουν απογίνει όλα εκείνα τα σχολικά κτίρια που σήμερα έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου αλλά που κάποτε έσφυζαν από μαθητικές φωνές. Τότε που κάθε χωριό και σχολείο, κάθε σχολείο και μια μοναδική, ξεχωριστή και ιδιαίτερη ιστορία.
Ένα τέτοιο σχολικό κτίριο βρίσκεται στο χωριό Γιαννωτά Ελασσόνας (βρίσκεται βορειοδυτικά της Ελασσόνας, από την οποία απέχει περίπου 24 χιλιόμετρα, σε υψόμετρο 550 μέτρων στις πλαγιές του βουνού Αμάρμπεης). Το σχολείο χτίστηκε το 1964, με εθελοντική εργασία των κατοίκων σε έναν χώρο περίπου 5 στρεμμάτων και βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Αρχικά είχε δύο μεγάλες αίθουσες, που παρά το μέγεθός τους δεν επαρκούσαν να στεγάσουν τους μαθητές και πολύ συχνά νοικιαζόταν δωμάτιο γειτονικού σπιτιού που μετατρεπόταν σε τάξη. Αργότερα, τη δεκαετία του 1980, προστέθηκε μία ακόμα σχολική τάξη για να καλυφθούν οι ανάγκες και να στεγαστεί και το Νηπιαγωγείο.
Με το πέρασμα όμως του χρόνου, οι μαθητές γίνονταν χρονιά με τη χρονιά και λιγότεροι, μιας και οι κάτοικοι εγκατέλειπαν το χωριό για τις πόλεις προς αναζήτηση καλύτερης ζωής. Εδώ και αρκετά χρόνια το σχολείο σταμάτησε να λειτουργεί, το κουδούνι έπαψε να χτυπά και οι μαθητικές φωνές και τα λόγια του δασκάλου είναι πια αναμνήσεις στο μυαλό και στην καρδιά όλων εμάς που περάσαμε από τις αίθουσές του.
Ο μεγαλύτερος εχθρός που έχει να αντιμετωπίσει το σχολικό κτίριο είναι ο χρόνος. Ήδη τα σημάδια φθοράς είναι ορατά παντού. Στόχος όλων των κατοίκων του χωριού, με πρωτοβουλία του προέδρου του χωριού και του Μορφωτικού Συλλόγου Μ.Ε.Σ. Γιαννωτάς «ο ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ», είναι να γίνει μια προσπάθεια να σωθεί το κτίριο. Να μπορέσουμε να το μετατρέψουμε σε Πολιτιστικό Κέντρο και Μουσείο παραδοσιακής τέχνης. Να δημιουργήσουμε βιβλιοθήκη και χώρους όπου τα εκατοντάδες παιδιά των αποδήμων που το επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι να έχουν έναν χώρο που να μπορούν να διδαχτούν την ιστορία και την παράδοση του χωριού μας και να το αγαπήσουν περισσότερο.
Κάποια σχολικά κτίρια σε άλλα χωριά και περιοχές τα κατάφεραν. Μετατράπηκαν χάρη της αγάπης των κατοίκων σε κοιτίδες πολιτισμού. Αυτή είναι και η δική μας επιδίωξη. Ελπίζουμε οι αρμόδιοι φορείς, στη δικαιοδοσία των οποίων είναι το σχολικό κτίριο, να ακούσουν τις εκκλήσεις μας και να μας δώσουν την ευκαιρία να σώσουμε το σχολικό κτίριο μετατρέποντάς το σε χώρο πολιτισμού και παράδοσης.
Νίκος Τάχατος