Δήλωση για την Εθνική Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος , πραγματοποίησε η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής Ευαγγελία Λιακούλη, επισημαίνοντας τα εξής :
«Σαν σήμερα, αρκετές δεκαετίες πριν, αλλά ποτέ πολλές, ώστε να επέλθει κάθαρση, οι συμμαχικές δυνάμεις με αιχμή τους τον σοβιετικό στρατό απελευθέρωσαν το διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς-Μπίρκεναου της μέχρι τότε γερμανοκρατούμενης Πολωνίας.
Οι έκπληκτοι στρατιώτες, απελευθερώνοντας τους τελευταίους επιζώντες κρατούμενους, κυρίως Εβραίους, αλλά και Ρομά, Σλάβους, ομοφυλόφιλους και αιχμαλώτους πολέμου, αποθανάτισαν με τις κάμερές τους ένα θέαμα, του οποίου η φρίκη μας στοιχειώνει σήμερα και θα μας στοιχειώνει πάντα.
Ελάχιστοι πλέον σκελετωμένοι κρατούμενοι, ήταν εξαναγκασμένοι καθημερινά να εργάζονται στα εργοστάσια του θανάτου με μια υποψία τροφής. Από παντού όμως έλειπαν οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά…
Οι ναζί θεώρησαν πως δεν μπορούσαν να συνεισφέρουν με την εργασία τους, και γι’ αυτό ήταν οι πρώτοι που εξολοθρεύονταν, κατά τις αφίξεις των τραίνων του θανάτου, από όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.
Περιέγραψε κάποτε ο Γερμανός λουθηρανός πάστορας Μάρτιν Νίμελερ, το πως οι καλοί άνθρωποι, το πως οι ήσυχοι άνθρωποι, οι άνθρωποι που κοιτούν μόνο τη δουλειά τους, μπορούν δια της σιωπής τους να επιτρέψουν να συμβούν τα μεγαλύτερα εγκλήματα, λέγοντας:
«Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές, εσιώπησα, δεν ήμουν δα κομμουνιστής. Όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες, εσιώπησα, δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης. Όταν πήραν τους συνδικαλιστές, εσιώπησα, δεν ήμουν δα συνδικαλιστής. Όταν πήραν εμένα, δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί…».
Τον Ιανουάριο του 2004 μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ελλάδας, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πρότεινε με νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών στη Βουλή, που με την σειρά της ανταποκρίθηκε ομόφωνα, την καθιέρωση της «Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος» (Ν.3218/04 και λίγο αργότερο Προεδρικό Διάταγμα 31/05).
Και αυτό γιατί οι σοσιαλδημοκράτες ανέκαθεν πιστεύαμε πως η δολοφονία ακόμη και ενός Ανθρώπου, είναι μια μεγάλη τραγωδία – πόσο μάλλον οι δολοφονίες πολλών δεκάδων χιλιάδων, όπως στην περίπτωση των Ελλήνων Εβραίων και πολλών ακόμη στον κόσμο.
Η αναγνώριση της «Ημέρας Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος» δεν αφορά μια ακόμη στατιστική, αποτελεί ζώσα ιστορία της χώρας μας, αποτελεί ζώσα ιστορία της πόλης μας, της Λάρισας και της εβραϊκής της κοινότητας.
Και κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, χρέος μας είναι να σταματάμε έστω και για λίγο, για να διαβάζουμε την Ιστορία κάθετα, με νούμερα, ημερομηνίες, ήρωες, προδότες και εχθρούς…
«Ο ίλιγγος του Άουσβιτς πρέπει πάση θυσία να καταλήγει στη γνώση», λέει ο ιστορικός Φρανσουά Μπενταριντά.
Κάθε χρόνο, τέτοια ημέρα, χρέος μας είναι η οριζοντιοποίηση της ιστορικής μνήμης στο επίπεδο των απλών Ανθρώπων, των Ελλήνων Εβραίων που ζουν δίπλα μας και δεν είναι ξένοι, δεν είναι Άλλοι, είναι οι ίδιοι ΕΜΕΙΣ» .