Αθλητισμός

23 χρόνια αμέτρητα “γιατί”…

  “Δεν με γνώρισες, ο Μητσιμπόνας είμαι”… Οι τελευταίες λέξεις του “βυσσινί λιονταριού” πριν αφήσει την τελευταία του πνοή στην είσοδο του Νοσοκομείου της Λάρισας, στοίχειωσαν την αιματωβαμένη διαδρομή της ομάδας μας. Ακόμα και την ύστατη στιγμή, ο μαχητής των μαχητών αρνούνταν πεισματικά να παραδώσει τα όπλα στον Χάροντα. Η μάχη όμως ήταν άνιση…
       Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 1997. Πέρασαν 23 ολόκληρα χρόνια από το τελευταίο πέταγμα του αετού των γηπέδων. Κι εκείνο το πέταγμα, ήταν το μεγαλύτερο της συγκλονιστικής του καριέρας, γιατί έφτασε ως τα ουράνια κι ως την αγκαλιά του Δημιουργού.
       Σήμερα, για μία ακόμη φορά, σύσσωμη η οικογένεια της ΑΕΛ κλίνει ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη του Γιώργου Μητσιμπόνα, αναπολεί το δαφνοστεφανωμένο επίγειο πέρασμά του και κλειδαμπαρώνει στην καρδιά της τον θρύλο που έφυγε νωρίς, μα παραμένει αιώνια ζωντανός στις μνήμες όλων μας.
Previous ArticleNext Article