Το νομοθετικό κενό που υπάρχει για τους μελισσοκόμους, ως προς τις ισχύουσες προϋποθέσεις για τις επιτρεπτές επεμβάσεις του Νόμου περί Προστασίας Δασών και Δασικών εν γένει εκτάσεων επισημαίνει με ερώτηση του προς τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλη Αποστόλου, ο Βουλευτής Λάρισας Γιώργος Κατσιαντώνης.
“Είναι αδικαιολόγητο να υπάρχει διαχωρισμός του κλάδου των μελισσοκόμων σε σχέση τους λοιπούς του πρωτογενούς τομέα, και είναι δέουσας σημασίας η διόρθωση αυτής της κατάφωρης αδικίας, μέσα από τις ενέργειές σας ώστε να εκλείψει αυτό το φαινόμενο, και ισχύσουν στο εξής όλες οι προϋποθέσεις για τις επιτρεπτές επεμβάσεις όπως ο Νόμος ορίζει” τονίζει ο Γιώργος Κατσιαντώνης στον αρμόδιο Υπουργό που αναφέρεται με παραδείγματα στα “δύο μέτρα και δύο σταθμά” που ισχύουν μέχρι σήμερα για τους μελισσοκόμους σε όλη την Επικράτεια.
Η ερώτηση του Βουλευτή Λάρισας Γιώργου Κατσιαντώνη, έχει ως εξής:
Μεγάλη αδικία βιώνουν οι μελισσοκόμοι ανά την Επικράτεια, καθώς παρατηρείται διαχωρισμός του κλάδου σε σχέση με τους λοιπούς του πρωτογενούς τομέα ως προς το θέμα των ισχυουσών προϋποθέσεων για τις επιτρεπτές επεμβάσεις, κατά το Νόμο 989/1979 Περί Προστασίας Δασών και Δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας (ως σήμερα ισχύει). Ειδικότερα, στο άρθρο 45, όπως ισχύει σήμερα, περιγράφονται οι προϋποθέσεις για τις επιτρεπτές επεμβάσεις. Σύμφωνα με την παράγραφο 8, κάθε επιτρεπτή επέμβαση ενεργείται κατόπιν α) καταβολής ανταλλάγματος χρήσης και β) υποχρεωτικής αναδάσωσης ή δάσωσης έκτασης ίδιου εμβαδού με εκείνη στην οποία εγκρίθηκε η επέμβαση.
Ιδιαιτέρως, αναφέρεται ότι το αντάλλαγμα χρήσης για επεμβάσεις κοινωφελούς χαρακτήρα εντός δημόσιων δασών και δασικών εκτάσεων και ειδικότερα όσων ασκούν το επάγγελμα του κτηνοτρόφου, πτηνοτρόφου, κλπ. ορίζεται στο ένα τέταρτο (1/4) του ύψους της δαπάνης αναδάσωσης της έκτασης, η οποία προκύπτει από το γινόμενο του συντελεστή Μ επί το σταθερό ποσό 35 € για την ενίσχυση της δραστηριότητας τους. Επιπλέον, στην παράγραφο 11, του ίδιου άρθρου, αναφέρεται ότι από την υποχρέωση αναδάσωσης ή δάσωσης εξαιρούνται τα πρόχειρα κτηνοτροφικά καταλύματα του άρθρου 47Α και οι επεμβάσεις για γεωργική εκμετάλλευση.
Επομένως, με ένα απλό παράδειγμα, ένας κτηνοτρόφος που θα φτιάξει μια κτηνοτροφική μονάδα με πρόχειρο κατάλυμα, παραχωρώντας του έκταση ακόμη και μεγαλύτερη από 4 στρ θα πληρώσει το εξής:
Για παράδειγμα φέτος ο συντελεστής Μ =17,9 επομένως (1στρέμμαx35€x17,9)x1/4=626,5/4=156,62€/στρέμμα.
Το άρθρο 47Α στο νόμο 998/1979 ως ισχύει σήμερα, αναφέρεται στις κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, στο οποίο όμως διαχωρίζονται τα μελισσοκομεία από τις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, άλλως δεν διέπονται ευκρινώς από τις ίδιες διατάξεις. Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα να μην συμπεριλαμβάνονται στις παραπάνω ευνοϊκές ρυθμίσεις οι μελισσοκόμοι, πράγμα που σημαίνει ότι, ένα μελισσοκομείο, με παρόμοια χαρακτηριστικά πρόχειρου καταλύματος, θα πρέπει να πληρώσει α) το 50% της Αξίας Δασικής Γης και β ) το κόστος της δαπάνης αναδάσωσης (ισχύει για εκτάσεις μέχρι 4 στρ., διαφορετικά θα πρέπει να υλοποιήσει την αναδάσωση).
Για παράδειγμα, για ένα μελισσοκομείο έως και 4 στρ., για παραχώρηση έκτασης όπου θα φτιάξει μόνιμη περίφραξη για την προστασία των κυψελών, θα πληρώσει:
Αντάλλαγμα χρήσης (παράδειγμα Αξία Δασικής Γης 500€/στρέμμα) 1στρ.x500€x50%=250€/στρέμμα και Δαπάνη αναδάσωσης 1στρ.x35€x17,9=626,5€/στρέμμα.
Δηλαδή 626,5+250=876,5€/στρέμμα.
Με βάση τα ανωτέρω, και λαμβανομένου υπόψη ότι προφανώς υφίσταται νομοθετικό κενό και σύγχυση στους απασχολούμενους του κλάδου, ερωτάται ο κ. Υπουργός:
Πώς προτίθεστε να διορθώσετε άμεσα το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, ώστε να εκλείψει το φαινόμενο του διαχωρισμού της μελισσοκομίας από τους λοιπούς κλάδους του πρωτογενούς τομέα (κτηνοτροφία, γεωργία) και να ισχύουν οι αυτές προϋποθέσεις για τις επιτρεπτές επεμβάσεις, κατά το Νόμο 989/1979 (ως ισχύει σήμερα)?