«Το κύριο πρόβλημα είναι ότι δεν νομοθετείται στην ουσία κανένα οικονομικό, φορολογικό ή εργασιακό κίνητρο. Χωρίς κίνητρα, δε βλέπει κανείς το λόγο γιατί θα επιλέξει ως επιχειρηματικό σχήμα τις Κοιν.Σ.Επ. έναντι του να συνεχίσει να κάνει έναρξη επαγγέλματος κατά τα κοινά ή να δημιουργήσει μια ιδιωτική εντελώς εταιρεία. Υπάρχουν μάλλον αντικίνητρα σε αυτό παρά κίνητρα, όπως είναι το περίφημο 10%-30% της διάθεσης των κερδών, από την πρώτη στιγμή, σε κοινωφελείς σκοπούς. Η δημιουργία θέσεων εργασίας δεν μπορεί να επιβάλλεται νομοθετικά, όπως επίσης και κανείς δεν επιχειρεί σ’ αυτό το συγκεκριμένο σημερινό οικονομικό περιβάλλον για ιδεολογικούς λόγους. Επιχειρεί για λόγους βιοποριστικούς και προσπαθώντας να στήσει ένα βιώσιμο μοντέλο» τόνισε ο βουλευτής Λάρισας του Ποταμιού, κ. Κώστας Μπαργιώτας, κατά την ομιλία του ως ειδικός αγορητής στην επί των άρθρων συζήτηση του νομοσχεδίου για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία στην αρμόδια Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.
Στη συνέχεια της τοποθέτησής του αναφέρθηκε στην αποτυχία του προηγούμενου νόμου για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις επισημαίνοντας, «ο Ν.4019/2011 απέτυχε γιατί οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί που δημιουργήθηκαν ήταν στην πραγματικότητα συνεταιρισμοί, οι οποίοι έζησαν και αναπτύχθηκαν στη σκιά ή στο περιθώριο των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, χρηματοδοτούμενοι ουσιαστικά από το κράτος και έχοντας περισσότερο χαρακτηριστικά μιας γκρίζας ζώνης μέσα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, χωρίς ουσιαστικά να καταγράφουν αυτό που όλοι περιγράφουμε ως τρίτο πυλώνα στην οικονομία – μετά τον ιδιωτικό και τον δημόσιο – έναν τρίτο τομέα, αυτόνομο. Αυτό που δημιούργησε ο προηγούμενος νόμος ήταν ημικρατικές δομές, οι οποίες ουσιαστικά παρέκαμπταν το ΑΣΕΠ και τους περιορισμούς χρηματοδότησης που υπήρχαν».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στο άρθρο του νομοσχεδίου που επιτρέπει στους υπαλλήλους μηχανικούς των ασφαλιστικών ταμείων να αναλαμβάνουν εργασίες εκτός ωραρίου, τονίζοντας ότι «είναι απαράδεκτη η ανάθεση επισκευών και συντήρησης κτιρίων των ασφαλιστικών φορέων σε υπαλλήλους μηχανικούς, δηλαδή, εγώ, ως πολιτικός μηχανικός και υπάλληλος του φορέα κοινωνικής ασφάλισης, να αναθέτω με αμοιβή στον εαυτό μου τη συντήρηση του κτιρίου το απόγευμα. Είναι σαν να αναβάλλω το χειρουργείο το πρωί και να το κάνω το απόγευμα στο ίδιο χειρουργείο και νοσοκομείο με αμοιβή όμως».