Λάρισα

Χαιρετισμός του Αντιπ/ρχη Δ. Παπαδημόπουλου για τη Μακεδονία

Παρακαταθήκη ιερή και κληρονομιά στο έθνος ολόκληρο, αποτελούν τα τελευταία λόγια του Παύλου Μελά που βγαίνουν από χείλη παγωμένα από την πνοή του θανάτου, όταν λαβωμένος θανάσιμα λέει στο συναγωνιστή του τον Πύρζα:  <<Το Σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη>> (του γιού του).

Οι ηρωϊσμοί, οι θυσίες, οι φόνοι, οι αγχόνες, τα ματωμένα ράσα, η ερήμωση, η καταστροφή της ευλογημένης γης της Μακεδονίας, που είχαν πατήσει και καθαγιάσει τα βήματα των ηρώων και μαρτύρων… όλα αυτά μπορούν να μας αφήσουν ασυγκίνητους; Ποιός τάχα τολμά να παραμείνει αδάκρυτος μπροστά στις θυσίες;!

Σήμερα αγαπητοί μου, πληρώνουμε ως χώρα και λαός όχι τα δανεικά, αλλά τα ιδανικά που λησμονήσαμε.

Σήμερα, ένα παγκόσμιο καθεστώς, μια νέα τάξη πραγμάτων, απλώνει το ιοβόλο χέρι της και βιάζεται – όπως φαίνεται – να εγκαθιδρύσει ολοκληρωτισμό. Μα για να το πετύχει, πρέπει να καταστρέψει το τελευταίο μας όπλο, να καταλάβει το τελευταίο μας οχυρό. Την ελεύθερη και αδούλωτη καρδιά και συνείδησή μας, που τις πολεμά σπέρνοντας νάρκωση, λήθη, κόπωση, απόγνωση, διότι γνωρίζει, ότι η νικημένη καρδιά… υποταγμένη κοινωνία.

Αγαπητοί μου, ας φορέσουμε την πανοπλία της τιμής, την περικεφαλαία της ιστορικής μνήμης, ας καθαρίσουμε με το  χνώτο μας το γυαλί της πυξίδας και ας εξορύξουμε από μέσα μας το πολύτιμο διαμάντι, τον λησμονημένο μας εαυτό.

Δεν μας πρέπει να παρακολουθούμε τα γεγονότα, αφήνοντας να περνούν από μπροστά μας, να γλιστρούν μέσα από τα χέρια μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Και όπως διατράνωνε ο Μακαριστός Χριστόδουλος, δε θα επιτρέψουμε να γκρεμίσουν από τις καρδιές μας τα κάστρα των θυσιών.  Στεκόμαστε όρθιοι στις επάλξεις. Δεν ξεπουλάμε τα πρωτοτόκια μας.

Η Μακεδονία σε πείσμα των δαιμόνων ήταν, είναι και θα παραμείνει Ελληνική.

Previous ArticleNext Article