Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες ένα θέατρο του παραλόγου με πρωταγωνιστή της παράστασης, ένα εγκλωβισμένο Ερντογάν που αλωνίζει αμέριμνος σε Αθήνα και Θράκη δείχνοντας τα “δόντια” του, προβαίνοντας σε προκλητικές δηλώσεις για “απαγορευμένα” θέματα, που δε θα έπρεπε να δοθούν καν στο βήμα του από την ελληνική κυβέρνηση, περί Αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης και περί Τουρκικής μειονότητας της Θράκης.
Και φαντάζει σαν το Σουλτάνο που κάθεται και μιλάει στο δικό του ακροατήριο, χωρίς να υπολογίζει ότι βρίσκεται σε ελληνικά εδάφη που θα έπρεπε να τιμά και να σέβεται.
Και αναρωτιέμαι… Ποιος είναι τελικά ο λόγος της επίσκεψης του Τούρκου Προέδρου στη χώρα μας;
Και γιατί δεν τέθηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας;
Γιατί τον αφήσαμε να προχωρά σε εμπαιγμό και δύναμη ισχύος, μη σεβόμενος το Διεθνές Δίκαιο, επιτιθέμενος στην Ελλάδα επικοινωνιακά σε ότι αφορά την Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης;
Δεν αναλογιστήκαμε ότι ήταν εξωφρενική ακόμη και η αναφορά για αυτό, στο διάλογο με τον Έλληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που από ότι φάνηκε από τα ραβασάκια που δίνονταν στον Ερντογάν από τους συνεργάτες του, δεν υπήρχε καν στην ατζέντα της συζήτησης;
Τελικά τι κέρδισε η Ελλάδα από όλη αυτή την παράσταση; Βλέποντας χθες και σήμερα τον Ταγίπ Ερντογάν να προβάλλει παγκοσμίως τον εαυτό του ως τον Προστάτη των Ευρωπαίων Μουσουλμάνων;
Ελλάδα και Τουρκία δε γύρισαν σελίδα… Αναδεικνύονται αυτές τις μέρες σε όλο τους το μεγαλείο, τα διαφορετικά “θέλω” και “πιστεύω” μας. Ο Τούρκος Πρόεδρος μετά τις προκλήσεις στο εναέριο χώρο της χώρας μας, συνεχίζει αμέριμνος τις προκλήσεις και επί εδάφους, με τις ευλογίες μας.
Άλλωστε όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του ζήτησε σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, εκείνος απάντησε “κλείνοντας” του το μάτι, ότι ο ίδιος γνωρίζει μόνο από Πολιτικό Δίκαιο, προϊδεάζοντας τον για τη δύναμη ισχύος που θα εξακολουθεί να δείχνει σε κάθε του βήμα, απέναντι στη χώρα μας.
Τελικά μας χρησιμοποίησε ο απομονωμένος από όλους Ερντογάν, θέλοντας να δείξει σε όλους ότι έχει ένα σύμμαχο στον Δυτικό κόσμο, την Ελλάδα; Και τι αντιλαμβανόμαστε, όταν βλέπουμε όλοι ότι δεν τηρεί ούτε τα απαιτούμενα στους όρους της γείτονας φιλίας;