«Η κυβέρνηση, με έναν τρόπο πολύ χαρακτηριστικό και στοχευμένο, αφαιρεί και δημεύει τα έσοδα από εκείνο το κομμάτι των αγροτών το οποίο λόγω σύνθεσης ηλικιακής, γνώσης, διάθεσης και κεφαλαιουχικής επάρκειας θα μπορούσε και θα έπρεπε να ενισχυθεί, για να επενδύσει, αυξάνοντας τη γεωργική παραγωγή και το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν. Εκεί που στην Ολλανδία υπάρχουν φορολογικά και άλλα κίνητρα εφαρμόζουν καινοτομία, νέες καλλιέργειες, νέες μεθόδους, στην Ελλάδα η φορολογική και ασφαλιστική πολιτική στοχεύει ακριβώς σε αυτούς, γιατί υπάρχουν τέτοιοι και είναι και πολλοί και νέοι και έχουν όλη την καλή διάθεση να ανοίξουν και να ξεκλειδώσουν αγορές που για την Ελλάδα και για την προηγούμενη γενιά ήταν αδιανόητες» τόνισε ο βουλευτής Λάρισας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, κ. Κώστας Μπαργιώτας, στην Ολομέλεια της Βουλής, σε συζήτηση επερώτησης των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού σχετικά με την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης.
Αναφερόμενος στο παράδειγμα των Ολλανδών επεσήμανε ότι «Οι Ολλανδοί έβαλαν πριν από 20 χρόνια ένα εθνικό στόχο: δύο φορές περισσότερα τρόφιμα με τους μισούς πόρους. Και αυτό στο μεταξύ το κατάφεραν εισάγοντας καινοτομία, μειώνοντας το νερό και τηνεξάρτηση από τα χημικά και έχοντας έναν σαφή στόχο: όλη τους η έρευνα να κατευθύνεται στην αύξηση της ποιότητας και στην μείωση του κόστους. Κάπως έτσι, η ντομάτα της Ιεράπετρας έχει καταντήσει να κοστίζει περισσότερο από την ολλανδική – όχι στις λαχαναγορές του Μονάχου, αλλά σε αυτή της Αθήνας- εξαφανίζοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που είχε και έχει η ελληνική αγροτική παραγωγή».
Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην απουσία σχεδίου για την αγροτική παραγωγή και την διαχείριση του νερού από την κυβέρνηση, τονίζοντας ότι «Είναι έρμαιο των ιδεοληψιών της, καθώς ουσιαστικά κατάργησε την εκτροπή του Αχελώου οριστικώς και αμετακλήτως, χωρίς να προσφέρει καμία εναλλακτική λύση πέρα από σανό. Τα 600 εκατ. ευρώ που υποσχέθηκε ο κ. Φάμελλος αφορούν έργα που δεν είναι εγγεγραμμένα και δεν έχουν καν μελετηθεί. Έχουμε ένα σωρό χρόνια προβλήματα τα οποία τα τραβάμε από τότε που ήμουν μαθητής: από τη σύνθεση του αγροτικού πληθυσμού και την κατάτμηση της γης μέχρι τη διαχείριση των νερών και την ερημοποίηση. Σε αυτά τα προβλήματα προστίθεται ακόμα ένα χάρη σε αυτή την κυβέρνηση: την κατακόρυφη αύξηση του κόστους παραγωγής. Το ανάποδο, δηλαδή, από αυτό που κάνουν οι Ολλανδοί».
Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση της συζήτησης:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΡΓΙΩΤΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Η Ολλανδία είναι μια μεσαίου μεγέθους χώρα, η οποία έχει 2.5 φορές λιγότερη αγροτική γη από την Ελλάδα και εκ πρώτης όψεως στερείται όλων εκείνων των πόρων που είναι απαραίτητοι για την ανάπτυξη της γεωργίας, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων στον πλανήτη πίσω από τις ΗΠΑ οι οποίες έχουν 200 φορές περισσότερη καλλιεργήσιμη γη. Κανείς δεν λέει ότι θα φτάσουμε τους Ολλανδούς ή να τους μιμηθούμε έστω, όμως, υπάρχει ένα ερώτημα: πως το καταφέρανε. Οι Ολλανδοί έβαλαν πριν από 20 χρόνια ένα εθνικό στόχο: 2 φορές περισσότερα τρόφιμα με τους μισούς πόρους. Κι αυτό στο μεταξύ το κατάφεραν εισάγοντας καινοτομία μειώνοντας το νερό και την εξάρτηση από τα χημικά και έχοντας έναν σαφή στόχο, όλη τους η έρευνα να κατευθύνεται στην αύξηση της ποιότητας και στην μείωση του κόστους. Κάπως έτσι, η ντομάτα της Ιεράπετρας έχει καταντήσει να κοστίζει περισσότερο από την Ολλανδική – όχι στις λαχαναγορές του Μονάχου αλλά σε αυτή της Αθήνας, εξαφανίζοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που είχε και έχει η ελληνική αγροτική παραγωγή.
Το ερώτημα είναι, εμείς έχουμε κανένα σχέδιο; Οι Ολλανδοί είχαν ένα σχέδιο και κατόρθωσαν να το πετύχουν κιόλας. Έχουμε εθνικούς στόχους; Έχουμε συζητήσει επί μέρους στόχους όπως για παράδειγμα πόσα αιγοπρόβατα θέλουμε να έχουμε το 2030; Ή θα συνεχίσουμε να συζητάμε για το γάλα, ανάλογα με τις διακυμάνσεις της τιμής λόγω της πίεσης των εισαγωγών και για τη φέτα με τους όρους που τέθηκαν για τη συμφωνία της CETA οι οποίοι απέχουν πολύ από το να είναι ρεαλιστικοί και σοβαροί πολλές φορές. Είναι οι καρυδιές μια καλή λύση για τα βαμβακοχώραφα στα πλαίσια της περίφημης και μηδέποτε γενόμενης αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών στη Θεσσαλία; Πόσες χιλιάδες στρέμματα καρυδιές μπορεί να αντέξει ο κάμπος; Πως συνδέεται η αλλαγή των καλλιεργειών με τις τάσεις ερημοποίησης και την έλλειψη του νερού; Τι νερό θα έχουμε διαθέσιμο το 2030; Και αυτή η κυβέρνηση έρμαιο των ιδεοληψιών της, ουσιαστικά κατήργησε την εκτροπή του Αχελώου οριστικώς και αμετακλήτως χωρίς να προσφέρει καμία εναλλακτική λύση πέρα από σανό. 600εκ.€ που υποσχέθηκε ο κ.Φάμελλος για έργα που δεν είναι εγγεγραμμένα και δεν έχουν καν μελετηθεί. Πότε θα τελειώσουν τα εγγειοβελτιωτικά της; Πότε θα αρχίσουν ουσιαστικά για να τελειώσουν, καθώς έχουμε ένα σωρό χρόνια προβλήματα τα οποία τα τραβάμε από τότε που ήμουν μαθητής, από τη σύνθεση του αγροτικού πληθυσμού και την κατάτμηση της γης μέχρι τη διαχείριση των νερών και την ερημοποίηση που είπα προηγουμένως. Σε αυτά τα προβλήματα προστίθεται ακόμα ένα χάρη σε αυτή την κυβέρνηση: την κατακόρυφη αύξηση του κόστους παραγωγής. Το ανάποδο από αυτό που κάνουν οι Ολλανδοί.
Αν οι Ολλανδοί είχαν διπλάσια τρόφιμα με τους μισούς πόρους ως εθνικό στόχο, εμείς θέσαμε ως τέτοιο στόχο τα πολλαπλάσια δημοσιονομικά έσοδα και ας πάει και το παλιάμπελο. Έτσι, οι ασφαλιστικές εισφορές αυξάνονται μέχρι και 7500 παραπάνω κατ’ ελάχιστο για τους πιο εύπορους αγρότες. Η φορολογία, τα έχουμε πει και δεν θα επαναλάβω τα στοιχεία, αυξάνεται επίσης κατακόρυφα φτάνοντας το 60 με 70% του εισοδήματος των αγροτών και ταυτόχρονα αυξάνεται το ρεύμα, το πετρέλαιο, τα φάρμακα για να μην αναφέρω εκείνη την περίφημη ιδέα εισαγωγής των γεωργικών προμηθειών στην κτηνοτροφία. Έτσι, αντί για κίνητρα έχουμε αντικίνητρα. Εν τω μεταξύ με έναν τρόπο πολύ χαρακτηριστικό και στοχευμένο, αφαιρεί και δημεύει τα έσοδα από εκείνο το κομμάτι των αγροτών το οποίο λόγω σύνθεσης ηλικιακής, γνώσης, διάθεσης και κεφαλαιουχικής επάρκειας αν θέλετε, θα μπορούσε και θα έπρεπε να ενισχυθεί για να επενδύσει, αυξάνοντας τη γεωργική παραγωγή και αυξάνοντας το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.
Εκεί που στην Ολλανδία υπάρχουν φορολογικά και άλλα κίνητρα, εφαρμόζουν καινοτομία, νέες καλλιέργειες, νέες μεθόδους, η φορολογική και ασφαλιστική πολιτική στην Ελλάδα στοχεύει ακριβώς σε αυτούς, γιατί υπάρχουν τέτοιοι και είναι πολλοί, νέοι και έχουν όλη την καλή διάθεση να ανοίξουν και να ξεκλειδώσουν αγορές που για την Ελλάδα και για την προηγούμενη γενιά ήταν αδιανόητες. Ακριβώς αυτές τις κατηγορίες, χτυπά η πολιτική της κυβέρνησης. Είναι αντικίνητρο ο υψηλός τζίρος. Δεν θέλεις να έχεις μεγάλους τζίρους και κερδοφορία αν είσαι αγρότης ή οποιοσδήποτε άλλος επιχειρηματίας. Εννοείται θα στα πάρει η κυβέρνηση σε μια περίοδο που δεν μπορείς να εξασφαλίσεις χρηματοδότηση από πουθενά αλλού, η κυβέρνηση έρχεται και σου τα παίρνει ακόμα και εκεί όπου θα μπορούσες να βάλεις από την τσέπη σου. Ταυτόχρονα το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης καρκινοβατεί, η μόνη άλλη εναλλακτική πηγή χρηματοδότησης, μόλις αρχίζει να κουνιέται και κανείς δεν ξέρει πόσα από αυτά θα απορροφηθούν και πότε, ο ΕΛΓΑ δεν πληρώνει καν τις αποζημιώσεις στην ώρα τους και τα προγράμματα των νέων αγροτών έχουν την ίδια μοίρα. Όταν επιτέλους κινητοποιούνται όπως με το θέμα των επιλαχόντων μετά από 6 μήνες αυτές τις μέρες, ανακαλύπτει κανείς περίεργες πελατειακές κατανομές, όπως για παράδειγμα της Δυτικής Μακεδονίας έναντι της Θεσσαλίας, όπου στη μία όλοι οι επιλαχόντες εντάσσονται ενώ στην άλλη την πιο παραγωγική όχι. Φαίνεται ότι τα κριτήρια που επικράτησαν είναι διαφορετικά, κανείς δεν ξέρει ποια.
Έτσι λοιπόν, ένας είναι ο κύριος στόχος της Κυβέρνησης και της πολιτικής της, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει. Η αύξηση των εσόδων, η λογική του υπερπλεονάσματος. Αυτή όπως εξήγησα καταστρέφει στοχευμένα, ακριβώς την ομάδα των αγροτών που θα έπρεπε σήμερα να ενισχυθεί, έχοντας μετατρέψει τους υπόλοιπους τους μικρούς, σε δικαιούχους επιδομάτων, χωρίς καμία πιθανότητα βελτίωσης του εισοδήματός τους, μέσα από την αύξηση της παραγωγικότητάς τους ή των καλλιεργειών τους. Αυτό που βλέπουμε κάθε Γενάρη και το διαπιστώνουμε με πίκρα είναι ότι το Υπουργείο έχει μετατραπεί, ουσιαστικά, σε Υπουργείο διαχείρισης αγροτικών κινητοποιήσεων. Το μόνο που το ενδιαφέρει να κάνει στα δημοσιονομικά πλαίσια που έχει θέσει η Κυβέρνηση είναι να κάνει τον πυροσβέστη για τις κινητοποιήσεις των αγροτών, σε μια χώρα και σε μια εποχή που η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι το εθνικό ζητούμενο και η εθνική ανάγκη.